Pier Paolo Pasolini
LUTJE NËNËS TIME
Shqiperoi Keti Dibra
Është vështirë të thuash me fjalët e birit atë që pak ngjan me ç’ka në zemër.
Ti je e vetmja në botë që njeh zemrën time,
atë që ka qenë gjithnjë,
përpara çdo dashurie tjetër.
Për këtë duhet të të them atë që tmerron ta njohësh;
është brenda hirit tënd,
lindja e ahkthit tim.
Je e pazëvendësueshme.
Për këtë është dënuar me vetmi jeta që më ke dhënë.
Dhe nuk dua të jem vetëm.
Kam një pafundësi urije për dashuri,
dashuri trupash pa shpirt.
Sepse shpirti është te ti,
je ti,
por ti je nëna ime dhe dashuria jote është skllavëria ime.
Kam kaluar fëmijërinë skllav i kësaj ndjenje të lartë,
të pandreqshme,
të një angazhimi të madh.
Ishte e vetmja mënyrë për të ndjerë jetën,
e vetmja ngjyrë,
e vetmja formë:
tani ka mbaruar.
Do të mbijetojmë;
dhe është pështjellimi i një jete të rilindur jashtë arsyes.
Te lutem,
ah,
te lutem, mos vdis.
Jam këtu,
vetëm me ty,
në prillin që do të vijë.
Pier Paolo Pasolini achieved fame and notoriety long before he entered the film industry. A published poet at 19, he had already written numerous novels and essays before his first screenplay in 1954.
His first film Accattone (1961) was based on his own novel and its violent depiction of the life of a pimp in the slums of Rome caused a sensation. He was arrested in 1962 when his contribution to the portmanteau film Ro.Go.Pa.G. (1963) was considered blasphemous and given a suspended sentence. It might have been expected that his next film, The Gospel According to St. Matthew (1964), which presented the Biblical story in a totally realistic, stripped-down style, would cause a similar fuss but, in fact, it was rapturously acclaimed as one of the few honest portrayals of Christ on screen. Its original Italian title pointedly omitted the Saint in St. Matthew). Pasolini's film career would then alternate distinctly personal and often scandalously erotic adaptations of classic literary texts: Oedipus Rex (1967), The Decameron (1971), The Canterbury Tales (1972), Arabian Nights (1974), with his own more personal projects, expressing his controversial views on Marxism, atheism, fascism and homosexuality, notably Teorema (1968), Pigsty and the notorious Salò, or the 120 Days of Sodom (1975), a relentlessly grim fusion of Benito Mussolini's Fascist Italy with the 'Marquis de Sade' which was banned in Italy and many other countries for several years. Pasolini was murdered in still-mysterious circumstances shortly after completing the film.
Comments